Od Revana (CD Thalii) - W drodze po wierzchowce

        Szary nie mógł nie zwrócić uwagi na tajemnicze zachowanie obu jego towarzyszek. Zwłaszcza kurierki. Wiedziała coś o nim, nie dało się stwierdzić ile, ale jakakolwiek informacja o nim, choćby samo imię, miała swoje źródło. Mógł się tego spodziewać. Posłańcy to świetni informatorzy, szpiedzy...oraz manipulanci. Kryjąc się w cieniach pociągali za sznurki lalek w koronach i habitach, bez ich zupełnej wiedzy. Re sporo czasu spędził wśród podobnych Chowlie osobistości. I za każdym razem gdy był pewny, że już żaden posłaniec go nie zaskoczy szybko przekonywał się o swoim błędzie. Dlatego też trzymał się na baczności oraz starał nie przewidywać co też może siedzieć w głowie szatynki, bo było to w istocie bezcelowe. Nigdy nie wiadomo co może wymyślić. Jeśli będzie się spodziewał akurat tego, czym zaskoczyli go jej podobni, a ona zrobi coś zupełnie innego, nie będzie na to odpowiednio przygotowany. Pozostaje więc nie spodziewać się niczego, równocześnie oczekując wszystkiego.
  Natomiast Sargent...Tu sprawa osobie postronnej przedstawiała się zgoła inaczej, natomiast Revan widział podobieństwa. Piratka zwiedziła zapewne pół świata, niejedno słyszała i widziała, a co za tym idzie i informacji posiadała wiele, choć może niekoniecznie w tych samych dziedzinach co szatynka. Jednak podczas gdy Chow działała za kulisami, będąc kimś kto zna wszystkich równocześnie nie będąc znanym przez nikogo, Thalia wolała działania otwarte, często nieprzemyślane lecz niesamowicie skuteczne, o czym świadczyło chociażby to, co Szary widział podczas buntu w więzieniu. Można było to nazwać swego rodzaju ,,chaosem kontrolowanym"...ale czy taki rodzaj chaosu w ogóle istnieje? Chaos ma swoje rodzaju? Na to pytanie odpowiedź znać mogła jedynie sama kapitan Sargent. Prześladowcę niezmiernie kusiło, by ją o to zapytać.
  A teraz Lalkarka i Pani Chaos chciały go poznać, wywiedzieć się o nim czegokolwiek. Chociaż pytanie zadała ta druga, nawet pierwsza, która już co nieco o nim wiedziała, nadstawiła uszu i posyłała Revanowi złośliwy uśmieszek.
  - Skąd wiesz, że ktoś mnie do więzienia zawlókł w pętach? - odparował. - Równie dobrze mogłem przyjść tam własnoręcznie, by pozwiedzać cele, pozachwycać się pleśnią na ścianach i przeliczyć wszystkie cegły. Może gdyby starczyło czasu napiłbym się herbaty z sierżantem?
  Ironia i sarkazm w głosie Szarego był tak namacalny, że tylko kompletny półgłówek wziąłby słowa mężczyzny na serio. Thalia zdecydowała się nie odpowiadać - tylko by ją to pogrążyło. Mimo zupełnego zniechęcenia jakim Re zaczął darzyć ją po tym pytaniu dalej uparcie wierciła go wzrokiem, a on starał się odwdzięczać jak mógł. Stalowe oczy dźgały niemal tak skutecznie w odczuciu jak jego hak. Ale dziewczyna wytrzymywała jego spojrzenie. Więcej! Bezczelnie gapiła mu się w oczy, chociaż jej uśmiech nieco zbladł, powoli zastępowany grymasem stanowczości. Nawet nie zdali sobie sprawy, że zatrzymali się na środku polnej drogi i stoją jak słupy soli. Chowlie patrzyła na tą dwójkę z lekko chorobliwą satysfakcją i fascynacją. Trafiła kosa na kamień...Ale kto był kosą, a kto kamieniem?
  Dobra jest, pomyślał Re, ale nie był w stanie powiedzieć tego na głos. W sumie, co mu szkodzi? Zdemaskowanie? Przecież on właściwie nie miał nazwiska, a imię jego pewnie i tak już znała kurierka, więc to tylko kwestia czasu zanim pozna je Sargent. Nie ma co robić z czegokolwiek tajemnicy. Równocześnie Re nie umiał się chwalić tym czego dokonał, bo nie widział w tym czegoś godnego pochwały.
  - Zamordowałem mordercę - odpowiedział suchym, pozbawionym uczuć głosem. - A straż była zbyt zaślepiona, by zobaczyć zabójców w nas obu. Wygodniej było zwalić winę na zamaskowanego powsinogę.
  Thalia zmrużyła oczy podejrzliwie. Po chwili jednak uśmiechnęła się szeroko i - czego Revan się  w  o g ó l e nie spodziewał - poklepała go po zasłoniętym bandaną policzku.
  - I takie to trudne było, panie Szary? - powiedziała i szybko cofnęła rękę. Re jednak nie zareagował.
  - Hej! - zawołała Chow. Piratka i Prześladowca drgnęli, zdając sobie sprawę, że sterczą jak kołki, podczas gdy szatynka była już dobre dziesięć metrów dalej. - Jak się skończyliście migdalić to może ruszycie zady?
  - A TO co miało znaczyć? - Thalia uśmiechnęła się do niej złośliwie. - Zazdrościsz?
  Revan stłumił bolesne westchnięcie. Ogarniało go dziwne uczucie. Z jednej strony żałował, że się wtrącił do tego towarzystwa...a z drugiej wydawało mu się, że tu pasuje. Że dobrze wybrał sobie kompanów, czego powiedzieć nie zdołałaby ani Lalkarak, ani Pani Chaos. To będzie długa podróż...

* * *

        Stadnina okazała się całkiem spora. Stojąc na wzgórzu mieli widok na rozległe padoki, kilka menaży i cztery budynki stajenne. Nie mówiąc o małym, parterowym dworku niedaleko. Thalia aż gwizdnęła, a i Revanowi trudno było ukryć podziw, choć okazywał go raczej oszczędnie.
  - Niezłe masz te znajomości - powiedziała Sargent.
  Chowlie uśmiechnęła się tryumfalnie i ruszyła drogą w dół pogwizdując melodię, którą szybko podchwycił Ozzi.
  - No to idziemy, panie Szary - rzuciła piratka.
  - Panie przodem - odparł mężczyzna kłaniając się sarkastycznie.
  Thalia zmrużyła oczy, ale zdecydowała się nie zatrzymywać więcej na drodze. Revan podążył za dziewczynami pilnując wzrokiem otoczenie. Coś mu tu nie pasowało...nie mógł jednak stwierdzić co. Zatrzymał na chwilę wzrok na Chow. Ta nagle się wzdrygnęła i odwróciła ku niemu głowę.
  - Pohamuj się, chłopie - rzuciła. - Plecy mi wywiercisz na wylot!
  Szary podniósł pytająco brew, ale nie skomentował. Takiego porównania jeszcze nie słyszał. Z powrotem zapadła cisza. Thalia jednak najwyraźniej nie potrafi tak funkcjonować zbyt długo, bo znalazła nowy temat na rozmowę.
  - Dziwny ten twój hak - powiedziała prosto z mostu.
  - Grunt, że skuteczny - Revan wzruszył ramionami. Ton Sargent nie brzmiał zaczepnie, nie było więc po co wszczynać wojny na złośliwości.
  - Zdążyłam zauważyć - stwierdziła. - Niecodzienna broń, ale efekty są ciekawe. Skąd w ogóle taki pomysł?
  Szary zamyślił się. Spojrzał na wiszący u jego pasa hak z ozdobnym karwaszem. W sumie...nigdy się nad tym nie zastanawiał. Nawet nie pamiętał kiedy zaczął z niego korzystać jako broni.
  - Nie wiem - przyznał szczerze. Jakim cudem hak stał się jego ulubionym narzędziem w otwartej walce? Może kiedyś skorzystał z niego jako broni zaimprowizowanej i mu się spodobała? Cholera, pomyślał. Ja naprawdę tego nie pamiętam? - Po prostu jest...i tyle.
  - Ciekawe, czy mi by się udało tym tak dobrze operować... - powiedziała Szkwał łakomym wzrokiem patrząc na broń.
  Re wiedząc co się święci dobył go i - lekko się popisując - zgrabnie, wprawionym ruchem przerzucił z jednej ręki do drugiej i z powrotem. Rzucił przy tym Thalii nieco wyzywające spojrzenie.
  - Jeśli chcesz się przekonać, to znajdź sobie własny - odpowiedział. - Mojej broni nie dotyka NIKT.
  - Hah, wiem coś o tym - Chow uśmiechnęła się złośliwie do towarzyszki.
  - Właśnie, a twoja broń? - zainteresował się nagle Revan. - To twoja konstrukcja, czy robiona na zamówienie?

Chow? Chyba teraz twoja kolej x3